Het Terracottaleger is de benaming voor de archeologische vondst van ongeveer 8000 terracottafiguren die als grafgiften werden meegegeven aan de eerste keizer van China, Qin Shi Huangdi. Het ‘leger’ bevindt zich tussen de berg Li en het hedendaagse Xi’an. Deze overblijfselen bij het graf van keizer Qin Shi Huangdi (259 v.Chr.-210 v.Chr.) behoren tot het UNESCO-werelderfgoed.
Qin Shi Huangdi wist gedurende zijn relatief korte bewind grote koninkrijken rondom de Gele Rivier in China te verenigen tot één rijk en wordt daarom gezien als de eerste keizer van China. Bij de bouw van zijn mausoleum werden naar schatting zo’n 700.000 arbeiders ingezet, ruim twee keer zoveel als bij de Chinese Muur. Met de bouw werd reeds in het eerste jaar van Qin Shi Huangdi’s dynastie aangevangen. Het is onderdeel van een ommuurd stuk land met talrijke gebouwen. Het mausoleum ligt als een paleis onder een grafheuvel, die nu 76 meter hoog is. Het graf moet toentertijd indrukwekkend zijn geweest. De grafheuvel, die oorspronkelijk 115 meter hoog was en begroeid met gras en bomen, werd omringd door 10 tot 12 meter dikke muren. Binnen deze muren stonden ooit tempels, zalen en bestuurlijke gebouwen. Het geheel besloeg meer dan 2,5 km², en er zijn meer dan 400 putten met grafgeschenken opgegraven. Wonderbaarlijk genoeg is de tombe waarin Qin Shi Huangdi moet liggen nooit geopend. Volgens een beschrijving van de Chinese historicus Sima Qian, uit de eerste eeuw voor Christus, was het ontwerp van het graf bedoeld als een ondergrondse weergave van het heelal. Volgens deze historische bron is de bodem vormgegeven als een kaart van het Chinese rijk. De Gele Rivier, Yangtsekiang en de oceaan zouden zijn nagebootst in kwikzilver.
Qin Shi Huangdi geloofde dat het graf zijn paleis voor de eeuwigheid was en dat het leven onder de grond een vervolg was van zijn leven op de aarde. Rond zijn tombe bevinden zich grafkamers met giften, die ervoor moesten zorgen dat zijn ziel in het hiernamaals gevoed en beschermd werd. Van de kleine honderd grafkamers zijn er nog maar enkele geopend; er liggen nog ontelbare schatten onder de grond. Later is het Terracottaleger geleidelijk aan bedekt met een drie meter dikke zandlaag. Zo heeft het leger 2200 jaar onder de grond gelegen. De wapens die gevonden werden zijn nog steeds scherp. Dit komt waarschijnlijk door de oppervlaktebehandeling die de Chinezen hadden geperfectioneerd in deze tijd. De pijlpunten waren ook nog dodelijk op een andere manier. De punten werden gemaakt van een hoog percentage lood, als je niet dood ging door de pijl zelf dan werd je wel vergiftigd door het lood. Aan het eind van de bouw van het graf werden de mensen die mee hadden geholpen levend begraven in het ondergrondse paleis, zodat geen van de geheimen zich konden openbaren. Op 29 maart 1974 ontdekten boeren die een put aan het graven waren een terracottasoldaat, de grootste archeologische vondst van de 20e eeuw. Er werd verder gegraven en met de opgravingen kwamen duizenden soldaten en paarden tevoorschijn, een heel leger dat de keizer vergezelde in zijn onsterfelijkheid. Met de huidige technieken is het nog niet verantwoord om zonder beschadiging het graf van de keizer met eventuele schatten op te graven.
Het graf van Qin Shi Huang is bedekt met een enorme laag aarde. Niemand weet waar de ingang is. Tot op de dag van vandaag is het graf nog niet blootgelegd. Uit historische verslagen blijkt dat het graf uit verschillende paleizen en paviljoens bestaat, vol met zeldzame edelstenen en andere schatten. Ook wordt er gezegd dat er automatische kruisbogen zijn geïnstalleerd die afgaan zodra het graf wordt geopend. Het plafond is ingelegd met parels om zo de zon, de maan en de sterren te kunnen nabootsen. De vloer en de muren zijn bestreken met brons om zo het water buiten te houden. En kwikzilver wordt in beweging gebracht om zo een stromende rivier na te bootsen.
In de buurt van de grafheuvel waaronder het graf van de keizer is, bevinden zich ook nog talrijke grafkuilen. Eén ervan bevatte twee prachtige bronzen miniatuurwagens met bronzen paarden en wagenmenners. Deze staan tegenwoordig in het museum bij de opgraving. Later werd nog een kuil met bronzen vogels ontdekt. Ook werden offerkuilen gevonden met skeletten van exotische dieren, massagraven van dwangarbeiders en tombes met lijken van jonge mensen. Dat kunnen mensenoffers zijn geweest. In 384 v.C. werd deze praktijk officieel verboden in China, maar het offeren van mensen ging nog door tot de 17e eeuw. Wel werden de mensenoffers in de tijd van de Qin-dynastie en de daaropvolgende Han-dynastie steeds meer vervangen door terracottabeelden. Van die omslag in de grafcultuur is het Terracottaleger dus een rechtstreeks product.
Het terracottaleger staat in vijf kuilen op twee kilometer van de grafheuvel. De soldaten zijn geplaatst in zes meter diepe geulen. Deze gangen, van elkaar gescheiden door aarden wallen, waren ooit bedekt met een frame van hout en aarde. Na de Qin-dynastie werden de grafkelders geplunderd en in brand gestoken, waardoor de terracottasoldaten zwaar werden beschadigd. Boven deze kuilen zijn hallen gebouwd waar men het terracottaleger kan bekijken.
Het terracottaleger bestaat onder andere uit het voetvolk, kruisboogschutters, ruiters met strijdwagens en paarden; allen stonden ze paraat voor een veldslag. Ze zijn allemaal tussen de 1,60 m en 1,80 m lang en allemaal verschillend. Sommige staan en andere zitten knielend met gespannen pijl-en-boog, alsof ze zich weerden tegen de aanslag. Sommige dragen een harnas en andere zijn gekleed in een uniform. De wapens die ze dragen zijn echt en de hoofdtuigen van de paarden zijn gemaakt van brons. Minder bekend is dat men ook een leger heeft ontdekt van kleinere beelden van ongeveer 0,50 m tot 0,75 m hoog.
De beelden zijn hol en in delen gemaakt. De soldaten waren vroeger geschilderd in heldere kleuren, maar vrijwel direct na hun opgraving is die kleur door blootstelling aan de buitenlucht verdwenen. Doordat de beelden gebakken zijn, zijn ze in redelijk goede staat gevonden. De terracottafiguren werden gemaakt door zowel rijksarbeiders als lokale werklui. Er wordt verteld dat de figuren op dezelfde wijze werden gemaakt als de drainagepijpen van die tijd. Hierdoor is een soort van productieband ontstaan voor het vervaardigen van de poppen waarbij speciale delen later werden toegevoegd. Na de vervaardiging zijn de terracottafiguren geplaatst in exacte militaire formatie in orde van rang.
Er werd gebruikgemaakt van echte wapens om een realistisch voorkomen te geven. De wapens waren al snel gestolen na het creëren van het leger, en de kleur van de figuren was al snel vervaagd. Buiten dat was het bestaan van de poppen een bewijs van de hoeveelheid werk en vakkennis die nodig geweest moet zijn voor de vervaardiging van de poppen. Het toont ook aan hoe machtig de eerste keizer geweest moet zijn om het voor elkaar te krijgen zo’n monumentaal en grootschalig project te ondernemen in het vervaardigen van een geweldig terracottaleger.
De figuren zijn op ware grootte gebouwd. Ze variëren in lengte, uniform en haarstijl, afhankelijk van de rang waarin de betreffende pop zit. Degene met een (mooi) hoofddeksel hebben een hogere rang. Er wordt gezegd dat alle terracottakrijgers gebaseerd zijn op echte mensen, ieder gezicht heeft verschillende eigenschappen en expressies.
Na het uitgebreide bezoek van het terracottaleger zetten we vaart naar de Grote Wilde Gans-pagode. Gebouwd in 652 tijdens het bewind van keizer Gaozong van de Tang-dynastie (618-907) werd de pagode gebruikt om boeddhistische materialen te verzamelen die uit India werden gehaald door de monnik Xuanzang. Hij vertrok vanuit Chang’an (het oude Xi’an) langs de zijderoute en door woestijnen en kwam uiteindelijk aan in India, de bakermat van het boeddhisme. Hij reisde 17 jaar lang, doorkruiste 100 landen en kwam in het bezit van boeddhabeelden, 657 soorten soetra’s en verschillende relikwieën van Boeddha. Nadat hij de toestemming had gekregen van keizer Gaozong (628-683) hield Xuanzang, als eerste abt van de Da Ci’en-tempel, toezicht op de bouw van een pagode. Met de steun van de keizer vroeg hij 50 monniken in de tempel om het Sanskriet in soetra’s in het Chinees te vertalen. In totaal ging het om 1.335 delen, een reusachtig werk. Op basis van de reis naar India schreef hij ook een boek met de titel ‘Bedevaart naar het Westen’, waaraan geleerden vandaag de dag nog veel belang aan hechtten.
De oorspronkelijke pagode was 60 meter hoog met vijf verdiepingen. Momenteel is het bouwwerk 64,5 meter hoog met zeven verdiepingen. Er werd gezegd dat na die toevoeging het gezegde kwam: “Het redden van een leven is groter dan het bouwen van een pagode van zeven verdiepingen”. Uiterlijk ziet de pagode eruit als een vierkante kegel, eenvoudig maar groots en het is een meesterwerk van boeddhistische constructie. Vanwege het gebruik van baksteen is de structuur zeer stevig. Binnenin de pagode draaien de trappen zodat bezoekers naar de top kunnen klimmen en het panorama van de stad kunnen bewonderen. Aan de muren zijn fijne afbeeldingen van Boeddha gegraveerd door de beroemde kunstenaar Yan Liben van de Tang-dynastie.
Een legende ligt aan de basis van de benaming van de pagode. Volgens oude verhalen waren er vroeger boeddhisten waarvoor het eten van vlees geen taboe was. Op een dag konden ze echter geen vlees vinden om te kopen. Toen hij een groep grote wilde ganzen voorbij zag vliegen, zei een monnik tegen zichzelf: ‘Vandaag hebben we geen vlees. Ik hoop dat de barmhartige Bodhisattva ons wat zal geven. “Op dat moment brak de leidende wilde gans zijn vleugels en viel op de grond. Alle monniken schrokken en geloofden dat Bodhisattva zijn geest toonde om hen te bevelen vromer te zijn. Ze vestigden een pagode waar de wilde gans viel en stopten met het eten van vlees. Vandaar de naam Grote Wilde Gans-pagode.
Xi’an had een diepe indruk nagelaten. Vanavond zou ons laatste bezoek aan Beer Street worden. Morgen was het alweer tijd voor de volgende stad: Chengdu.
Travel the world 