De ochtenduitstap van vandaag bracht ons naar het stadje Tigre, normaal gezien een van de belangrijkste toeristische attracties in de omgeving, maar stil en doods tijdens ons bezoek. Tigre ligt in de Paraná-delta en de naam van het gebied is afgeleid van de “Tigres” of jaguars waar vroeger op werd gejaagd. Het gebied werd oorspronkelijk bewoond door Europeanen die het land bewerkten en de haven ontwikkelden om fruit en hout stroomopwaarts te brengen naar de havens aan de rivier de Paraná. De “Puerto de Frutos ” is nu een ambachtenmarkt, gevestigd in de oude fruitmarkt naast de rivier.
Tijdens de boottocht was er niet zo heel veel te zien. Een pretpark langs de oever en een aantal fraaie vakantiehuisjes van rijke Argentijnen waren de belangrijkste bezienswaardigheden. Bizar was wel het huis van een van de voormalige presidenten van Argentinië. Volledig beschermd door glas is het nu een soort monument geworden.
Terug in Buenos Aires was er nog tijd voor een laatste wandeling door de stad om de schitterende gebouwen te bewonderen. Op eigen initiatief trokken we opnieuw naar het mooie Plaza San Martin om daarna terug naar het hotel te gaan via de gigantische Avenida 9 de Julio. De Avenida 9 de Julio is niet zomaar een straat in Buenos Aires, het is de breedste straat ter wereld. De stoepen aan de twee zijkanten van de straat liggen bijna 140 meter uit elkaar en daarmee is er geen enkele andere straat die kan tippen aan de afmetingen. Om de brede boulevard aan te kunnen leggen moesten er veel gebouwen gesloopt worden. Deze sloop liet lang op zich wachten omdat landeigenaren en bezitters van gebouwen niet instemden met de brede boulevard. Pas in 1935 werd er akkoord gegeven en twee jaar later werd het eerste gedeelte van de Avenida 9 de Julio in gebruik genomen. De boulevard bestaat uit 14 rijbanen, zeven banen heen en zeven banen terug. Aan beide zijden van de boulevard volgt vervolgens een groenstrook, met daarnaast nog eens twee rijbanen aan beide kanten van de straat. In totaal heeft de Avenida 9 de Julio met haar parallelwegen dus 18 rijbanen en daardoor is het vrijwel onmogelijk om de breedste straat van Buenos Aires en de wereld in één keer over te steken. Alleen rennend is het mogelijk om in één keer de overkant te halen, maar daarbij moet je wel uitkijken voor het drukke verkeer.
Het nationale monument Obelisco de Buenos Aires staat op de Plaza de la República en is daar geplaatst om de stichting van de stad te herdenken. Het monument is zevenenzestig meter hoog. Op speciale dagen en met bijzondere gelegenheden wordt de obelisk wel eens aangekleed of gekleurd.
Het Teatro Colón is de nationale trots van Argentinië op het gebied van theater. De concertzaal is wereldberoemd om haar fantastische akoestiek, maar ook het exterieur en interieur van het gebouw zijn zeer de moeite waard. Het duurde ongeveer 20 jaar om Teatro Colón te bouwen. De opdracht voor het bouwen werd in 1890 verstrekt, met als doel om binnen 2 jaar, voor de viering van de 400-jarige ontdekking van Latijns-Amerika, het theater af te hebben. Een jaar na de start van het project overleed echter de architect, waarna zijn werkpartner Meano de bouw voortzette. De bouw van het Teatro Colón duurde langer dan verwacht en kwam helemaal tot stilstand in 1894 vanwege financiële problemen. Deze bouwstop duurde 10 jaar en net toen het project weer opgestart werd, werd architect Meano vermoord. De Belg Dormal werd vervolgens door de regering aangesteld om het Teatro Colón te voltooien. De concertzaal van het Teatro Colón van Buenos Aires is één van de beste ter wereld op het gebied van akoestiek. Ook op andere vlakken is de grootste concertzaal van de Argentijnse hoofdstad bijzonder. Elke voorstelling kan bijgewoond worden door maar liefst 2478 bezoekers, verdeeld over drie verdiepingen. De zaal heeft een afmeting van 32.65m bij 29.25m en is 28 meter hoog.
Het is mooi om te zien is hoe er in een miljoenenstad als Buenos Aires toch voldoende aandacht geschonken wordt aan publieke parken en voldoende ruimte voorzien wordt om aan de drukte te ontsnappen. Tientallen parken en tuintjes zijn over de stad verspreid: kraaknet en perfect onderhouden zijn ze een plezier om door te slenteren.
’s Avonds reden we via een kort busritje naar Lobos en kwamen we aan in het hotel: Estancia La Candelaria.
Travel the world 