Vragen om ’s morgens gewekt te worden is niet altijd een goed idee. De bedoeling was dat we een wake up call zouden krijgen om 5u45. De wake up call krijgen, de persoon bedanken, jezelf in sneltempo klaarmaken en dan zien dat het een uur te vroeg is … Pijnlijk dus. Volgende keer toch maar het alarm van de GSM gebruiken.
Vandaag was er de excursie naar Hell’s Gate National Park. Niet wetende wat we mochten verwachten stapten we op de bus. Een zestal uren later bleek dit ongetwijfeld een van de hoogtepunten van de reis geweest te zijn. Beginnen deden we met een pittige wandeling in de brandende zon van 8 km tussen de dieren. Amper door de ingangspoort stond er ons een giraffe op te wachten die ons de weg leek te wijzen. Honderden impala’s, zebra’s, wrattenzwijnen, elandantilopen en jakhalzen volgden. Spannend werd het toen we oog in oog kwamen te staan met een waterbuffel. Het feit dat ons verzekerd werd dat de waterbuffel na het nijlpaard de meeste mensen doden zorgde niet echt voor een veilig gevoel. Zeker niet omdat hij ons zelf nauwlettend in de gaten hield. Aangezien onze plaatselijke gidsen er redelijk rustig onder bleven vervolgden we onze weg met een bang hartje. De natuurpracht is onbeschrijflijk met vergezichten die elkaar tot in het oneindige opvolgen.
Aangekomen aan de hut van de rangers dachten we dat het lastigste voorbij was, maar toen begon het echte werk pas: de tocht door Hell’s Gate Gorge naar Hell’s Gate. Steile klimmen en verraderlijke afdalingen brachten ons naar een kloof die te mooi is voor woorden. Loodrechte kalkstenen wanden, warmwaterbronnen en watervallen maken van deze plek een must see voor iedereen die ooit van plan is om naar Kenia te komen. Gelukkig voor ons laten de meeste reisorganisaties deze locatie links liggen, wat er voor zorgde dat wij als enige toeristen aanwezig waren. Dat scènes van ‘Out of Africa’ en ‘Tomb raider 2’ hier werden gefilmd maakt misschien al duidelijk hoe mooi deze plek is.

’s Middags volgde nog een boottocht op Lake Naivasha, dat bekend staat om zijn vele watervogels. Maraboes, pelikanen, ooievaars, ijsvogels, aalscholvers, maar ook nijlpaarden volgden elkaar in sneltempo op. Het hoogtepunt waren de zeearenden die in volle zweefvlucht naast onze boot kwamen vissen.
De volgende stop was aan Elsamere, de voormalige woning van Joy Adamson: schrijfster en zoöloge, gespecialiseerd in leeuwen, luipaarden en jachtluipaarden. In 1956 zag haar man George zich gedwongen een leeuw te doden die hem aanviel. Het koppel ontfermde zich over de welpjes en een van hen, de leeuwin Elsa, raakte aan het koppel gehecht en deelde meerdere jaren hun dagelijkse leven. Elsa werd het hoofdpersonage van het boek dat later verfilmd werd als “Born free”. De Adamsons kochten het huis in 1967, maar het was vooral Joy die er woonde en schreef, want George gaf de voorkeur om op andere plaatsen leeuwen te bestuderen. Joy en George werden beiden vermoord door stropers, respectievelijk in 1980 en 1989.