Opstaan om 7u30. Waar hadden we dat aan verdiend? Vertrek om 9 uur voor een kort ritje met een stop aan een t-shirtwinkel met schandalig hoge, Westerse prijzen, een uitzichtpunt over Lake Manyara en een stop bij de wereldberoemde baobabbomen, de omgekeerde bomen. Op een uurtje van het ene hotel naar het andere was eens een leuke afwisseling na de lange reisdagen van de afgelopen dagen.
’s Middags stond er een “culturele” wandeling door Mto Wa Mbu op het programma. Een wandeltocht door De stad langs plantages, huisjes, marktjes en de school. Heel interessant want met de plaatselijke gids kwam je op plaatsen waar je anders nooit zou komen. Bananenplantages met 10 verschillende soorten bananen, mango – en papayabomen, medicinale planten, alles groeit in de tuintjes en velden van de bewoners.
Huizen zagen we in allerlei soorten: gemaakt van baksteen, maar ook volledig bestaande uit klei met gaten in de muren, amper een stoel binnenin en bedden gemaakt van hout en autobanden. Het vee, vooral koeien, parelhoenen en geitjes, wordt afgeschermd door een houten omheining, uit schrik voor jachtluipaarden die soms in de buurt komen. Vrouwen doen het zware werk, mannen maken beeldjes voor de toeristische sector. Keukens bevinden zich meestal buiten het huis, want meer dan een paar bakstenen en een afdakje erboven hebben ze niet.
De wandeling ging verder langs een soort schildersatelier waar de verschillende manieren van schilderen werden uitgelegd. Bewonderenswaardig is dat er ook opleidingen gegeven worden aan kinderen om te leren schilderen, zodat ze later misschien ook een centje kunnen verdienen met hun kunstwerken. Aangezien alle schilderijen gewoon in openlucht tentoongesteld werden, waren ze van het eerste tot het laatste vies en vuil, wat totaal niet tot kopen aanzette. Misschien vinden ze daar ooit wel een oplossing voor.
Doordat we wat later waren dan voorzien was de school net uit. Daar werd echter vlug een oplossing voor gevonden: enkele rondhangende kinderen werden opgetrommeld om plaats te nemen in een klaslokaal en enkele liedjes te zingen. Zo fake als wat, maar wat doe je er aan? De directeur van het schooltje was nog aanwezig om onze donatie te aanvaarden en hopelijk zal er iets nuttigs mee gedaan worden.
Op de markt keken we onze ogen uit. Groenten en kruiden in alle kleuren, onbekend fruit, vis die in volle zon gelegd wordt om verkocht te worden, de plaatselijke schoenmaker die van autobanden sandalen maakt, de beenhouwerij, waar het bloed nog aan de muren, op het kapblok en aan de bijl hing … Hygiënisch genoeg voor de plaatselijke bevolking, maar totaal af te raden voor ons om er vlees te kopen.
Op de laatste stop werd ons aangeboden om bananenbier drinken, een gruwelijk brouwsel geserveerd in een vuile beker. Onbegrijpelijk hoe mensen hier grote hoeveelheden van kunnen drinken, maar ieder zijn zin natuurlijk. Iedere aangelegenheid is goed om het te drinken, dus het wordt dan ook zo goed als dagelijks gedronken.
Travel the world 