De Place de la Concorde (“Eendrachtsplein”) is een historisch plein te Parijs in het 8e arrondissement van het centrum. Het beslaat meer dan 8 hectaren.
Architect Ange-Jacques Gabriel ontwierp het plein in 1755 in de vorm van een open achthoek. Het werd toen genoemd naar de Franse koning Lodewijk XV. Zijn ruiterstandbeeld stond in het midden. Tijdens de Franse Revolutie werd het plein omgedoopt tot Place de la Révolution en het standbeeld van Lodewijk XV werd vernield. In plaats daarvan werd een guillotine op het plein geplaatst. Het beeld van de koning werd vervangen door een beeld van de Vrijheid. Vlak voor haar halsrechting zou Madame Roland tegen het beeld hebben uitgeroepen:
O vrijheid, wat een misdaden begaat men in uw naam!
Tijdens de Franse Revolutie werden hier 1119 executies met de guillotine voltrokken. De eerste was die van koning Lodewijk XVI op 21 januari 1793. Vervolgens stond het ‘scheermes van de revolutie’ weer elders, om op het hoogtepunt van de Terreur, van 11 mei 1793 tot 8 juni 1794, terug te keren. In die periode werden koningin Marie Antoinette en Madame du Barry er onthoofd, maar ook revolutionaire leiders als Danton, Camille en Lucile Desmoulins, Philippe-Égalité, Lavoisier en Olympe de Gouges. Na de Thermidoriaanse Reactie werd de guillotine op 28 juli teruggebracht naar de Place de la Révolution voor de berechting van Robespierre, Saint-Just, Couthon en 104 andere “samenzweerders”. Het volgende jaar, in 1795, besliste de Nationale Conventie op haar laatste dag om het plein in een sfeer van verzoening om te dopen tot Place de la Concorde.
Het plein was in de ogen van de Franse regeringen moeilijk in te richten. Wat moest er nu midden op dit grote lege plein staan? Wat kon de “moord” op de koning en het bloedvergieten doen vergeten? In 1836 vond men een oplossing en kreeg het plein nog meer grandeur door de 23 meter hoge obelisk van Ramses II uit Luxor hier te plaatsen. De obelisk is een van de drie zogenoemde Naalden van Cleopatra en was een geschenk van Mohammed Ali, de onderkoning van Egypte. Hij dateert van 1250 v.Chr. en stond ooit voor de Luxortempel. Het duurde twee jaar vooraleer deze 227 ton wegende obelisk in Parijs aankwam. Het nam nog eens drie jaar in beslag vooraleer hij recht stond. De zuil is bedekt met hiërogliefen van de farao (Ramses II) die deze zuil liet bouwen. De basis bevat fraaie tekeningen van de speciaal gebouwde boot die de obelisk vervoerde en de wijze waarop de obelisk weer rechtop werd gezet.
Aan elke zijde van het plein werden in de 19e eeuw grote fonteinen geplaatst. De obelisk doet dienst als gnomon voor een reusachtige zonnewijzer. Op het plein zijn lijnen gemarkeerd waarop de schaduw van de punt van de obelisk het uur en de datum aangeven.
Vanaf hier vertrekken de parades die elk jaar op Quatorze Juillet (14 juli), de Franse nationale feestdag, op de Avenue des Champs-Élysées worden gehouden. Op 14 juli 1989 herdachten een miljoen mensen en talloze wereldleiders de Revolutie van twee eeuwen geleden.
De Arc de Triomphe is een van de bekendste bouwwerken van Parijs, in het 8e arrondissement. Het bouwwerk staat op de Place Charles de Gaulle, ook nog steeds Place de l’Étoile genoemd, een van de drukste verkeerspleinen van Parijs, aan het westelijke eind van de Champs-Élysées, waar twaalf avenues, of lanen, samenkomen.
De bouw begon in 1806, ter ere van Napoleons overwinning bij Austerlitz. Pas rond 1836, onder koning Lodewijk Filips, werd de bouw voltooid. Onder de Arc de Triomphe werd na de Eerste Wereldoorlog het Graf van de onbekende soldaat aangelegd, die in die oorlog was gesneuveld. De Arc de Triomphe is veranderd in een monument ter nagedachtenis van de Eerste Wereldoorlog.
De triomfboog is ongeveer 50 m hoog en heeft een basis van 45 m bij 22 m. Het is de op twee na grootste triomfboog in de wereld, na die van Pyongyang in Noord-Korea en na het Monument voor de Revolutie in Mexico-Stad.
Travel the world 