’s Ochtends hadden we nog even tijd vooraleer we zouden vertrekken naar Kioto. Een korte wandeling door Kurashiki liet ons kennismaken met een aantal verborgen parels.
Voor onze aankomst in Kioto stopten we in het stadje Himeji om een bezoek te brengen aan een van de mooiste kastelen van Japan.
Himeji werd in 1945, op het einde van de Tweede Wereldoorlog, zwaar gebombardeerd. Hoewel bijna de volledige omgeving vernield werd, bleef het kasteel ongeschonden. Onder een stralende zon brachten we een uitgebreid bezoek aan het prachtige kasteel. Het spierwitte kasteel onder de staalblauwe hemel waren een zicht om nooit meer te vergeten.
De toegang tot het kasteel is niet zo simpel als je zou denken. Hoge muren, smalle doorgangen en het voortdurende draaien en keren zorgen er al snel voor dat je je snel gedesoriënteerd voelt. Stel je voor dat je honderden jaren geleden dit kasteel moest veroveren, verloren lopend, tegengehouden door de enorme poorten en beschoten door de gaten in de muren. Dan loop ik liever nu eens verloren.
Om de top van het kasteel te bereiken was ook een serieuze inspanning nodig. Ik begrijp nog altijd niet hoe die kleine Japannertjes de steile en gladde trappen opkwamen.
Na het kasteel bezochten we de nabijgelegen Koko-en-tuin. Koko-en is een Japanse tuin en werd in 1992 gebouwd om de 100ste verjaardag van de oprichting van de stad te herdenken. De tuin is ongeveer 3,5 hectare groot en bestaat uit negen verschillende tuinen.
Dat de tuin goed onderhouden wordt, bleek wel toen we een man het gazon zagen afknippen met een minuscuul snoeischaartje. Een werkje voor perfectionisten.
Het was al bijna donker toen we aankwamen in Kioto. Na een serieuze zoektocht vonden we ons guesthouse in het hol van Pluto. Het leek wel alsof we buiten de stad verbleven: stil, donker, … Dit kon toch Kioto niet zijn? Dat het niet zo’n ramp was zou de volgende dagen blijken: net als in alle andere steden in Japan is ook hier het openbaar vervoer perfect geregeld.
De eerste avond in een nieuwe stad een restaurant zoeken is nooit simpel. Na een wat doelloze wandeling beslisten we te dineren in Trattoria Sette van het Hyatt Regency Hotel. Westers eten, dat hadden we nog eens verdiend. Dat we op de foto mochten met een fake geisha was ongetwijfeld in de prijs inbegrepen, maar het was wel een leuk extraatje.
Travel the world 