De Münchner Residenz was een stadsresidentie in classicistische stijl in de Duitse stad München. Hier verbleven Beierse hertogen, keurvorsten vanaf 1623 en Beierse koningen van 1806 tot 1918. Dit complex is het grootste paleis van Duitsland binnen stadsmuren en een van de belangrijkste musea voor kamerdecoratie van Europa. Het omvat tien binnenplaatsen en 130 kamers zijn opengesteld voor bezoek.
Stilistisch vertoont het gebouw door zijn uitbreiding in de loop de jaren kenmerken van de renaissance, barok, rococo en classicisme. De belangrijkste delen zijn de Königsbau (aan de Max-Joseph-Platz), de Maximilianische Residenz (ook Oude Residentie genoemd met voorgevel aan de Residenzstraße) en de Festsaalbau (feestzaalgebouw) aan de Hofgarten. In 1385 stond hier al een gotische waterburcht, de Neuveste. In de volgende eeuwen volgden ingrijpende wijzigingen tot men na 1800 de laatste resten van de gotische burcht afbrak. Keldergewelven en funderingen uit die tijd zijn behouden.
Willem IV van Beieren (1508-1550) gaf de opdracht op de Neuveste uit te bouwen met de zogenoemde Rundstubenbau en met de aanleg van het eerste park begon de geschiedenis van de Residentie als representatief paleis. Het bekende schilderij van Albrecht Altdorfer, de Slag van Alexander, versierde het paviljoen. Onder Albert V van Beieren (1550–1579) werd door Wilhelm Egkl een kunstkamer ingericht in het gebouw van de hertogelijke stallen. Om de grote collectie beeldhouwwerken een plaats te geven werd het Antiquarium gebouwd tussen 1568 en 1571. Dit museum kreeg een plaats net buiten het kasteel omdat de plaats ontbrak binnen de Neuveste. Dit antiquarium is de grootste renaissancehal ten noorden van de Alpen. Willem V van Beieren (1579–1597) gaf opdracht om de weduweverdieping te bouwen voor de douairière Anna van Oostenrijk en in 1581-1586 de vier vleugels van de Grottenhof. Friedrich Sustris was de architect. Rond 1590 startte men met de bouw van de Zwarte Hal. Onder Sustris verrees ook de Erbprinzentrakt of Prinsenvleugel. Maximiliaan I van Beieren (1573-1651) breidde verder uit met de Maximilianische Residenz, de westvleugel van de residentie. Tot in de 19e eeuw was dit de enige voor het publiek zichtbare gevel van de residentie en deze is bewaard gebleven. Het portiek wordt bewaakt door twee leeuwen en een beeld van de Maagd Maria, patrones van Beieren. Maximiliaan herbouwde en verbond de bestaande gebouwen. Vanaf 1612 liet hij grote delen van de zuidelijke en westelijke delen van de Neuveste, en de Silberturm afbreken. Vanaf 1611 tot 1619 bouwde hij de vleugel aan het Kaiserhof aan de noordzijde. Dat alles onderstreepte zijn politieke ambities. De omvang van het complex was in die mate dat zijn opvolgers tot in de 19e eeuw enkel aandacht hadden voor de inrichting van het interieur. Er volgden nog kleinere aanpassingen zoals de Grüne Galerie (1730) en het Cuvilliés-Theater in rococostijl in 1751.
Travel the world 