De nieuwe Erhardkirche werd in 1689 gebouwd volgens de plannen van de jonge architect Giovanni Gaspare Zugalli op de plaats van de voormalige kapel. Tegenover de kerk werd in 1727 een begraafplaats geopend, die halverwege de 19e eeuw weer werd gesloten. De St. Erhardkerk werd in 1853 een parochiekerk. Vanwege de Italiaanse barokstijl is de St. Erhardkerk een van de meest opmerkelijke heilige gebouwen in Salzburg.
De kerk is een meesterwerk van Salzburgse architectuur uit een periode die werd gedomineerd door de Italiaanse barokstijl met al zijn extravagantie, levensvreugde en rijkdom aan kleur en ornamentiek. De bijzondere kenmerken zijn de koepel die de twee vierkante torens van de façade bekroont, de dubbele trap en een muurfontein met een leeuwenkop-waterspuwer. Het water zou afkomstig zijn uit een minerale bron met zuiverende en levengevende eigenschappen.
Het interieur van de St. Erhardkerk wordt gekenmerkt door rijke kleuren en uitgebreide decoraties van de broers Francesco en Carl-Antonio Brenno. Het schilderij op het hoofdaltaar toont “De doop van St. Ottilia door St. Erhard”, geschilderd in 1692 door Johann Michael Rottmayr. Het ruime hoofdaltaar, verfraaid met stucmarmer, is het werk van de beeldhouwer Andreas Götzinger. De figuren in het hoogreliëf vertegenwoordigen de drie stichtende bisschoppen van Salzburg, St. Rupert, St. Vitalis en St. Virgil en St. Martin van Tours.
Travel the world 