Vandaag stond de must see van Rio de Janeiro op het programma: een bezoek aan de 710 meter hoge Corcovado-berg met het beeld van Christo Redentor. Alhoewel het de vorige dag stralend weer was, was het vandaag donker en bewolkt. Het was duidelijk dat we de verkeerde dag gekozen hadden om het beeld te bezoeken maar gelukkig trok een aantal keer de wolken en de mist op zodat we het beeld konden bewonderen.
Het idee voor het standbeeld dateert van 1850 en kwam van de katholieke priester Pedro Maria Boss. Hij vroeg koningin Isabel om het te financieren, maar zij vond het idee niets. In 1889 werd het project definitief afgeblazen, toen Brazilië een republiek werd en in de wet werd opgenomen dat kerk en staat gescheiden moesten blijven. In 1921 werd het plan nieuw leven ingeblazen door de kerk van Rio de Janeiro. Ze organiseerde een Semana do Monumento (“Monumentenweek”) om geld in te zamelen, zodat het monument alsnog kon worden gerealiseerd. Op 12 oktober 1931 was het monument gereed en werd het ingewijd met een uitgebreide ceremonie door president Getúlio Vargas. Een van de hoogtepunten moest het inschakelen van het verlichtingssysteem worden. Dit zou door Guglielmo Marconi vanaf zijn jacht gebeuren, maar door het slechte weer moest de verlichting handmatig aangezet worden door arbeiders bij de Corcovado-berg.
Het monument weegt in totaal 1145 ton, heeft in totaal een hoogte van 38 meter en de spanwijdte tussen de beide armen bedraagt 28 meter. Het beeld is ontworpen door ingenieur Heitor da Silva Costa en gemaakt in Frankrijk door de Frans-Poolse beeldhouwer Paul Landowski, waarna het in blokken van 16 ton is verscheept naar Brazilië.
Na het bezoek aan het beeld van Christus de Verlosser was er nog tijd voor een city tour in de stad. Escadaria Selarón, ook bekend als de ‘Selaron-trappen’, is een verzameling van wereldberoemde trappen in Rio. Ze zijn het werk van de in Chili geboren kunstenaar Jorge Selaron die het “mijn eerbetoon aan de Braziliaanse volk” noemde. In 1990 begon Selaron met de renovatie van vervallen trappen die langs de voorkant van zijn huis liepen. In het begon bespotten buren hem voor zijn keuze van kleuren: fragmenten van blauwe , groene en gele tegels; de kleuren van de Braziliaanse vlag. Ook al was hij een schilder, de trappen werden al snel een obsessie. Bij gebrek aan geld om zijn werk te financieren, begon hij al snel zijn schilderijen te verkopen. Het was lang en uitputtend werk, maar hij bleef doorwerken en uiteindelijk waren de volledige trappen bezet met tegels, keramiek en spiegels. Op 10 januari 2013 werd Selaron dood gevonden op zijn beroemde trappen.
Het centrum van Rio werd ooit omringd door moerassen met water van slechte kwaliteit en zoet water moest handmatig uit beken naar de stad worden gebracht. Sinds 1602 waren er plannen om een systeem van kanalen te bouwen om water uit de bron van de Carioca-rivier, gelegen op Santa Teresa-heuvel, naar Rio de Janeiro te brengen. Koloniale autoriteiten probeerden de kanalen te bouwen, maar ze werden constant gehinderd door technische en financiële problemen. Tegen het einde van de 17e eeuw waren er slechts een paar honderd meter van de kanalisering afgerond. De bouw van het eerste aquaduct werd voltooid in 1723, en schoon water stroomde direct naar een decoratieve barokke fontein op het Santo Antônio-plein, tot opluchting van de inwoners van Rio de Janeiro. Het aquaduct werd uitgeschakeld op het einde van de 19e eeuw, toen alternatieven om water te leveren in Rio werden ontwikkeld. De structuur werd in 1896 aangepast om als viaduct voor een tramlijn te dienen- de Bondinho de Santa Teresa (Santa Teresa-tram) – dat passagiers vervoert tussen het centrum van Rio en de heuvelachtige wijk Santa Teresa.
De Kathedraal van Sint Sebastiaan is ontworpen door Edgar Fonseca in een moderne stijl op basis van de Maya-bouwstijl van piramides. De Nieuwe Kathedraal, zoals het gebouw soms wordt genoemd, is gelegen in het centrum van de stad. Het is conisch van vorm, met een binnendiameter van 96 meter en een totale hoogte van 75 meter. De oppervlakte binnenin is 8000 m² en heeft 5000 zitplaatsen (of ongeveer 20.000 staanplaatsen). De vier rechtlijnige gebrandschilderde ramen zijn 64 meter lang.
De bibliotheek Real Gabinete Português de Leitura behoort op de lijst van mooiste bibliotheken ter wereld. Het werd gebouwd in de 19e eeuw, maar heeft een bijzondere collectie die teruggaat tot in de 16e eeuw. Momenteel heeft het de grootste collectie Portugese boeken buiten Portugal. Jammer genoeg waren er grote renovatiewerken bezig tijdens ons bezoek, zodat de oorspronkelijke schoonheid moeilijk te zien was.
Het Mosteiro de São Bento is een van de mooiste koloniale kerken in Brazilië. Het klooster, gebouwd tussen 1617 en 1641 op de Morro de São Bento, heeft een uitstekend uitzicht over de stad. De eenvoudige gevel verbergt een barok interieur rijkelijk versierd met (blad)goud. Onder de historische schatten zijn houtsnijwerk ontworpen door Frei Domingos da Conceição en gemaakt door Alexandre Machado, en schilderijen van José de Oliveira Rosa.
De Suikerbroodberg (Pão de Açúcar) is een piek in Rio, gelegen aan de monding van Guanabara Bay op een schiereiland dat uitsteekt in de Atlantische Oceaan. De naam is afkomstig door zijn gelijkenis met de traditionele vorm van geconcentreerd geraffineerd broodsuiker. De berg is 396 meter hoog en wereldwijd bekend om zijn kabelbaan en het panoramische uitzicht over de stad. Door het slechte weer hadden we enkel op het eerste niveau een uitzicht over de stad. Op de top waren er enkel wolken te zien.
Travel the world 