De Gruta do Lago Azul (Grot van het Blauwe Meer) is een grote grot gevuld met verbazingwekkend helder, blauw water. Het water, meer dan 70 meter diep, wordt blauw wanneer het zonlicht door een gat in het plafond van de grot schijnt, waardoor het water glinstert in het licht. Er wordt algemeen aangenomen dat het meer wordt gevoed door een ondergrondse rivier die nog niet gevonden is. Een Frans-Braziliaanse expeditie die in 1992 ging grotduiken vond een spectaculaire verrassing: duizenden prehistorische dierlijke beenderen uit het Pleistoceen lagen op de bodem van de grot. Van sabeltandtijgers tot reusachtige luiaards , deze onderwaterwereld is enorm rijk aan fossielen.
Na het bezoek aan de Gruta de Lago Azul was het tijd om te snorkelen. Exact 45 minuten deden we erover om de rivier af te drijven: liggend en genietend van de vissen en onderwaterplanten.
’s Avonds hadden we de mogelijkheid om een serpentarium te bezoeken. We hadden er de wildste voorstellingen van gemaakt: een soort zoo met tientallen slangen die je kon bekijken of de mogelijkheid om reusachtige anaconda’s te bewonderen … Jammer genoeg was dit niet het geval. Het project ‘Projeto Jiboia’ is bewonderenswaardig: de mensen sensibiliseren en informeren over slangen en de slangen verzorgen om ze uiteindelijk opnieuw in de natuur vrij te laten. De plaats waar het project zich bevond, was dat niet: een oude omgebouwde schuur waar een zestal slangen te vinden waren. We hadden dan ook nog eens de pech dat er een volledige familie voor ons was, wardoor we een uur lang naar de Portugese uitleg van het project moesten luisteren in een heet en slecht verlucht zaaltje. De uitleg was ongetwijfeld heel interessant, maar als je geen woord Portugees verstaat toch een beetje moeilijk om te volgen. Het enige pluspunt: na de eindeloze uitleg en vragenronde kon je op de foto met een van de slangen. Dit is dan ook het enige wat ik ervan zal onthouden.
