De eerste Sint-Nicolaaskerk in Gdansk ontstond waarschijnlijk rond het jaar 1185. Op 22 januari 1227 werd de kerk door hertog Swantopolk II overgedragen aan de broeders van de Dominicaanse orde, die op het domein ook een klooster bouwden. De bouw van de huidige kerk begon na 1384. Eerst ontstond het koor, daarna de drieschepige lange hallenkerk. Elk schip werd 37 meter lang en 16 meter hoog, het koor 25 meter lang en 9,30 meter breed.
Tijdens de reformatie werd de kerk in 1525 en 1576 aangevallen en geplunderd, de monniken werden verdreven en enkele broeders werden zelfs vermoord. In 1564 volgde de officiële overdracht aan de protestanten maar nadat de Poolse koning Sigismund II protest aantekende, kregen de Dominicanen in 1567 hun klooster terug.
Russische artilleriebeschietingen in 1813 legden de kloostergebouwen in de as. De Dominicanen werden ten slotte in 1834 uit Danzig verdreven en de kloostergebouwen werden afgebroken, waarna de Sint-Nicolaaskerk een gewone parochiekerk werd.
Als bij wonder werd de kerk in 1945 bij de vernietiging van Gdansk door gevechten gespaard. Een theorie zegt dat de kerk door het Rode Leger werd ontzien vanwege de schutspatroon; Nicolaas wordt immers in Rusland bijzonder sterk vereerd. Een andere verhaal wil dat de toenmalige pastoor van de kerk het Rode Leger omkocht door alcohol te leveren. Deze alcohol lag opgeslagen in de crypte van de kerk en het verwoesten van de kerk zou ook het verlies van de alcoholvoorraad betekenen.
Na de Tweede Wereldoorlog keerden de Dominicanen terug naar Gdansk. De Sovjets hadden de Poolse bevolking en dus ook de Poolse broeders uit hun klooster in Lemberg verdreven en het Duitse Danzig behoorde vanaf 1945 aan Polen. De broeders namen uit Lemberg het miraculeuze Maria-icoon uit hun kloosterkerk mee, dat al sinds 1260 in hun bezit is en zich tegenwoordig in een van de altaren van de Nicolaaskerk bevindt.
Travel the world 