Met de bouw van de Église Saint-Maurice werd in de 14e eeuw gestart en aanpassingen en uitbreidingen volgden elkaar op tot in de 19e eeuw. De eerste geschreven vermelding van de kerk komt voor in een akte van 1066 die de bouw van de collegiale Sint-Petrus beschrijft waarin men stelt dat de opbrengsten van het Sint-Mauritiusaltaar naar de Sint-Petrus moet vloeien. Eerdere kerken zijn niet bekend.
De Franse revolutionairen vormden de kerk om tot een tempel van de Rede waarbij de kunstwerken en het meubilair werden verkocht of gestolen. Ze braken ook de Sint-Pieters- en Sint-Stefanuskerk af waardoor deze kerk de voornaamste van het centrum werd. Bij het begin van de 19e eeuw kreeg ze een deel van haar meubilair terug en werd ze verder versierd met kunst uit intussen verdwenen kloosters.
Philippe Cannissié (1799-1877), een plaatselijke architect, restaureerde en vergrootte de kerk en bracht eenheid in haar bouwstijl. Het neogotisch meubilair dat nu in de kerk aanwezig is – kerkorgel, lambrisering, altaren, biechtstoelen – dateert uit dezelfde periode.
Travel the world 