We hadden nog nooit eerder gehoord van Matsuyama maar was er meer dan voldoende te beleven. Dat zou ’s avonds blijken, toen we na een dag van wandelen en bezoeken uitgeput terug in het hotel kwamen.
De grootste trekpleister van de stad is ongetwijfeld het kasteel. Het kasteel van Matsuyama werd oorspronkelijk gebouwd door Kato Yoshiaki in 1603. In 1642 voltooide Matsudaira Sadayuki een nieuwe toren en zijn erfgenamen bleven het kasteel regeren na zijn dood. Op nieuwjaarsdag 1784 werd de kasteeltoren echter door bliksem getroffen en brandde het volledig af. De huidige toren werd gebouwd tussen 1820 en 1854. Het gebouw overleefde de Meiji-periode, maar delen ervan werden vernietigd door bombardementen van de Amerikaanse strijdkrachten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Sinds 1966 werkt de stad Matsuyama aan de volledige restauratie van het kasteel.
Er zijn twee mogelijkheden om het kasteel te bezoeken. Om de top van de heuvel te bereiken kun je de lift nemen of een wiebelige stoeltjeslift. Omdat we ons leven niet beu waren besloten we de lift te nemen en kwamen we oog in oog te staan met een indrukwekkend kasteel, schitterend gelegen en gebouwd om schrik aan te jagen aan iedereen die het in zijn hoofd zou halen om het te plunderen.
Dat het kasteel niet zo makkelijk te overvallen was bleek duidelijk aan de gigantische poorten die rond iedere bocht bleven opduiken. Later op de reis, na het bezoek aan andere kastelen, zou blijken dat dit de normale bouwstijl was. Smalle gangen, hoge muren en massieve poorten zorgden ervoor dat de vijandige krijgers het noorden verloren, vertraagd werden in hun opmars en op deze manier makkelijker uitgeschakeld konden worden.
Ook interessant in het kasteel was het piepkleine museum waar allerlei uitrustingen van beroemde krijgsheren en zwaarden te zien waren.
Om het kasteel binnen te gaan waren we verplicht om onze schoenen uit te doen en slippers aan te trekken om de originele vloer niet te beschadigen. Het leek wel alsof we terug in onze ryokan waren …
Binnenin het kasteel is er niet zoveel te zien. Alle oorspronkelijke meubels en snuisterijen zijn verwijderd waardoor het een grote, lege ruimte lijkt. Het uitzicht op de stad maakte echter heel wat goed.
Terugkeren deed ik via de stoeltjeslift. Zonder gordel en wiebelend van links naar rechts: safety first.
Per tram reden we daarna naar het centrum van de stad om vandaar te voet op zoek te gaan naar de Ishite-ji tempel te gaan. Ishite-ji is de beroemdste tempel van de stad en is het nummer 51 van 88 tempels op de Shikoku-bedevaart. Pelgrims gekleed in het wit zijn een frequent zicht in deze grote tempel. Ishite-ji staat bekend om zijn Niomon Gate, een nationale schat. De grote zaal en de pagode zijn eveneens belangrijke culturele monumenten, en al deze structuren vertonen de typische architectuurstijl van de 13e eeuw.
Ishite-ji bevat bovendien een innerlijke tempel, gelegen boven een grot. De slecht verlichte grot is ongeveer 200 meter lang, vertakt in twee richtingen en huisvest vele boeddhistische beelden, gravures en tekeningen. Bezoekers die uit de grot komen vinden een grote, gouden koepelvormige hal met relieken van Boeddha.
Ishite-ji is zeker een bezoekje waard. De authentieke sfeer is perfect behouden en het leek alsof we een reis door de tijd maakten. Het complex telt tientallen kleine schrijnen en tempels en je kan er zonder problemen een aantal uren spenderen.
Na een korte lunchstop met een bento-box gingen we terug naar het centrum en bezochten we enkele van de belangrijkste bezienswaardigheden van Matsuyama.
Dogo Onsen is een van de oudste publieke badhuizen van Japan. Prijzen om te baden zijn heel verschillend: voor 4 euro krijg je toegang tot het gewone publieke bad, voor 15 euro mag je baden in het voormalige keizerlijke bad.
Dogo Onsen Station werd gebouwd in 1895 en is een perfect voorbeeld van de Meiji-architectuur. Het dient als het eindstation van drie tramlijnen.
De Botchan Karakuri-klok speelt iedere uur muziek waarbij figuren van het beroemde Japanse boek “Botchan” hun opwachting maken.
Te voet keerden we terug naar het hotel via het Dogo Park. Ooit was dit de plaats van een kasteel, maar vandaag de dag staan nog maar een aantal restanten van de muren overeind. Nu is het een populaire ontmoetingsplek voor de bewoners: een grote, groene long in het drukke Matsuyama.
Als toerist in een ander land zijn we het gewoon dat de plaatselijke bewoners een woordje Engels begrijpen, maar dat viel in Japan dik tegen. De meesten begrijpen amper Engels en spreken is sowieso een uitzondering. Gelukkig zijn Japanners vindingrijk en hadden we wenig problemen om op deze reis eten te bestellen. Veel restaurants tonen in hun vitrine wat er op de kaart staat, levensecht nagemaakt in plastic. Hieronder een paar voorbeelden die we in Matsuyama zagen.
Een propvolle dag was achter de rug, maar zo hebben we ze graag. Morgen was het tijd om alweer naar een volgende stad te vertrekken: Kurashiki.
Travel the world 